Αλίκη, η μικρή μαμά

Τίτλος: Αλίκη, η μικρή μαμά
Συγγραφέας: Δημητριάδου, Μαρία
Εικονογράφηση: Λεονταρίδου, Μαριάννα
Εκδόσεις: Μορφή Εκδοθήτω
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες: 112
ISBN: 960-89241-0-3
Α΄Έκδοση: Ιούνιος 2006

Η Αλίκη είναι μαθήτρια της τρίτης Λυκείου που θα κλείσει σε τρεις μήνες τα δεκαοχτώ, κι ετοιμάζεται πυρετωδώς για τις εισαγωγικές εξετάσεις. «Από μικρή ονειρευόμουν να φτιάχνω σπίτια, που μέσα θα μένουν άνθρωποι» λέει. «Θέλω να τα φτιάχνω στερεά και όμορφα, να δίνουν στους κατοίκους τους χαρά. Θα μ’ άρεσε να φτιάχνω και γέφυρες… ωραίες γέφυρες, που να περνούν πάνω από ποτάμια».

Η Αλίκη είναι μαχητική, αλλά και ρομαντική. Πιστεύει «ότι η αληθινή αγάπη κρατάει για πάντα… κι ότι ο άνθρωπος δεν είναι κάτι που μπορείς να βαρεθείς, όπως βαριέσαι ένα φαγητό ή μια ταινία».

Όμως εντελώς ξαφνικά κι ενώ είναι έτοιμη για τις εισαγωγικές εξετάσεις, διαπιστώνει ότι ίσως να είναι έγκυος. Κάτι που ποτέ δεν είχε υπολογίσει ούτε εκείνη, ούτε ο Δημήτρης, το αγόρι της… κάτι που αν ισχύει τους βρίσκει απροετοίμαστους, σε μια δύσκολη και κρίσιμη φάση της ζωής τους.

Είναι, ή δεν είναι έγκυος τελικά; Κι αν είναι πώς πρέπει να το αντιμετωπίσει; Όλοι οι φίλοι της λένε ότι πρέπει να κάνει άμβλωση, και οι γονείς της ξέρει καλά ότι θα της πουν το ίδιο. Εκείνη δεν ξέρει αν είναι σωστό να το κάνει, ούτε με ποιον τρόπο θα το αποφύγει, ξέρει μόνο ότι δεν το θέλει με τίποτα. Κι εκεί αρχίζουν όλα! Αντοχές κι αισθήματα δοκιμάζονται, μυστικά αποκαλύπτονται, οι άνθρωποι φωτίζονται λες από καινούργιο φως, που τους δείχνει τελείως διαφορετικούς απ’ ότι τους θεωρούσε η Αλίκη. Θα μπορέσει άραγε να βρει το δρόμο της μέσα από όλα αυτά, θα καταφέρει να ισορροπήσει εσωτερικά, ν’ αποφασίσει τι είναι το πιο σωστό να κάνει, και να το κάνει;

Μια ιστορία για την ελευθερία, την αγάπη, τη θυσία.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

1

Διάβασα την «Αλίκη» σχεδόν απνευστί. Οι εντυπώσεις μου: μια εξαίρετη νουβέλα -εξαίρετη!- απολύτως κατάλληλη για εφηβικό κοινό, αλλά και για γονείς εφήβων. Αν ήμουν υπουργός Παιδείας, θα το έκανα δώρο στους μαθητές (και τα αγόρια)… μάλλον καθώς θα τελείωναν το γυμνάσιο.
Χωρίς ηθικισμούς και διδακτισμούς, προσγειωμένη, ρεαλιστική, καθώς και βαθιά Ηθική (όχι ηθικιστική) και Αληθινή. Επίσης τρομερά καλογραμμένη, με σπουδαίο προσόν την αφήγηση σε 1ο πρόσωπο, καταλληλότατη για ψυχαγωγία (με την κοινή έννοια), αφού ποτέ δεν «βαραίνει» επικίνδυνα για τον αναγνώστη, αλλά ταυτόχρονα παραμένει ώς το τέλος ενδιαφέρουσα και περιπετειώδης.
Ως πρότυπο χαρακτήρα η Αλίκη είναι άπαιχτη.
Τέλος, μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η τόλμη του βιβλίου, να παρουσιάζει τους κακότροπους και εν πολλοίς υποκριτές «ευσεβείς», καθώς και να αναπτύσσει διά μακρών την επιχειρηματολογία υπέρ των εκτρώσεων, από πλευράς είτε των «θιγόμενων» γονιών είτε της καλοπροαίρετης φεμινίστριας καθηγήτριας.
Εύγε και καλή δύναμη στη συγγραφέα!

Θεόδωρος Ρηγινιώτης
μέλος του Δ.Σ. του Παγκρητίου Συνδέσμου Θεολόγων

2

Πρόκειται για ένα βιβλίο σημαντικό, που δίνει με μυθιστορηματικό τρόπο περιστατικά βγαλμένα από την ίδια την ζωή. Δεν θα βρείτε εδώ τον γνωστό δυτικού τύπου «ηθικισμό», ούτε την (προβαλλόμενη ως πρότυπο…) υποκρισία ανθρώπων περιχαρακωμένων, μακριά από την προβληματική των παιδιών μας. Τα προβλήματα αντιμετωπίζονται ρεαλιστικά και με αγώνα, οι καταστάσεις δεν ωραιοποιούνται. Είναι ένα μυθιστόρημα, το οποίο κατηχεί το παιδί, στις ευθύνες και την πραγματικότητα μίας εγκυμοσύνης σε μικρή ηλικία.
Το βιβλίο, πέρα από την ψυχαγωγία, δίνει πολύτιμες πληροφορίες μέσα από τα κείμενα, για το πώς να αντιδράσει μία νέα κοπέλα και ο σύντροφός της, όταν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα μιας τέτοιας κατάστασης. Μέσα από το μυθιστόρημα, γίνεται και ένας «οδηγός» πρακτικών λύσεων των προβλημάτων που αντιμετωπίζονται. Μιλάει την γλώσσα των εφήβων και παρουσιάζει την πραγματικότητα στην οποία ζουν, με ειλικρίνεια, και παράλληλα τους δείχνει την πόρτα της Εκκλησίας, ως την πραγματική λύση στα αδιέξοδά τους. Αλλά αυτό το κάνει χωρίς ψευτο-κηρύγματα και ανόητα ηθικιστικά λογύδρια, χωρίς κατάκριση, αλλά με κατανόηση παρουσιάζοντας μια ρεαλιστική ιστορία, που μπορεί να συμβεί στους περισσότερους εφήβους σήμερα. Είναι σημαντικό, πως το βιβλίο μαθαίνει στον/στην έφηβο την υπευθυνότητα, και τον/την προκαλεί να αντιδράσει στο κοινωνικό κατεστημένο, που θεωρεί τον φόνο ενός εμβρύου κοινωνική αναγκαιότητα. Έρχεται σε αντιπαράθεση και με όλους εκείνους τους φαρισαίους γονείς, φίλους, συγγενείς και καθηγητές που μπροστά στις βλέψεις τους, δεν υπολογίζουν καθόλου τα παιδιά και τα σπρώχνουν οπουδήποτε, για να μην «χάσουν τον ύπνο τους». Και όλα αυτά τα κάνει με μία γλώσσα ευγενική, με ένα τρόπο βαθειά αγαπητικό και όμορφο. Ένα βιβλίο ανατρεπτικό και συνάμα γλυκό και ευχάριστο, με απλή πλοκή χωρίς περιττές λεπτομέρειες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο-κόσμημα, ένα βοήθημα για όσους θέλουν να ενημερώσουν εφήβους (και όχι μόνο…) για το καυτό κοινωνικό θέμα των εκτρώσεων, αλλά και για τους κατηχητές. Μας θυμίζει ξανά, πως έχουμε χάσει την ειλικρίνειά μας. Πολύ όμορφη είναι και η εικονογράφηση του, η οποία έχει γίνει από την κα Μαριάννα Λεονταρίδου.

ΘΩΜΑΣ Φ. ΔΡΙΤΣΑΣ (http://www.oodegr.com)

Είπαν ακόμη για την «Αλίκη»:

• Εξαιρετικό! Ευκολοδιάβαστο, με απλή πλοκή χωρίς πολλές σάλτσες και λαδερά. Κατ’ ευθείαν στο στόχο!!!

• Πολύ ωραίο! Καλύπτει πάρα πολλές πραγματικές καταστάσεις & συμπεριφορές, ενώ δίνει πραγματικές, πολύτιμες οδηγίες για όποιον βρεθεί σε αυτή την θέση. Προσωπικά θα χαιρόμουν να υπάρξει και συνέχεια αυτής της όμορφης περιπέτειας…

• Όταν αρχίσεις να το διαβάζεις, δεν θες να σταματήσεις αν δεν το διαβάσεις όλο!

• Ωραίο, στρωτό ύφος, σωστά ελληνικά, σφιχτή πλοκή, αλήθειες που μένουν…

• Πολύ ωραίο, πολύ φρέσκο, πολύ εφηβικό.

• Ένα βιβλίο όλο ειλικρίνεια, που δεν κουράζει και δεν κολακεύει .

• Ενθουσιάστηκα τόσο, που έτρεξα ν’ αγοράσω είκοσι αντίτυπα για δώρα! Εύχομαι να το διαβάσουν όλοι – όχι μόνο κορίτσια και αγόρια, αλλά και γονείς. Είναι για όλες τις ηλικίες.

Η ΑΛΙΚΗ 12η ΣΤΗ ΒΡΑΧΕΙΑ ΛΙΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ!

Από τις ιστοσελίδες του Υπουργείου Πολιτισμού,

http://www.yppo.gr/2/g22.jsp?obj_id=13690

17/12/2007

«Από τη Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του ΥΠΠΟ ανακοινώνονται τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας Παιδικού Βιβλίου, που αφορούν στις εκδόσεις 2006, στα οποία κατέληξε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Παιδικού Βιβλίου από τον «βραχύ κατάλογο» των υποψηφίων για βράβευση έργων, μετά από επανειλημμένες συνεδρίες και συζητήσεις, ως ακολούθως:

Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού βιβλίου

· Το Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού βιβλίου απονέμεται κατά πλειοψηφία, εξ ημισείας, στην κα Κατερίνα Πλασσαρά για το βιβλίο της με τίτλο «Η δική μας Λάση», Εκδόσεις «μικρή ΜΙΛΗΤΟΣ» και στον κο Αντώνη Δελώνη για το βιβλίο του με τίτλο « Αγαπώ μια γάτα, εντάξει;», Εκδόσεις «Ψυχογιός».

…

Ο βραχύς κατάλογος* παιδικών λογοτεχνικών βιβλίων (δημοσιευμένων το έτος 2006 και κατατεθειμένων στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας), από τον οποίο επελέγησαν τα ανωτέρω βραβεία είναι ο ακόλουθος:

1) «Αγαπώ μια γάτα, εντάξει;», συγγραφέας: Δελώνης Αντώνης, εκδ. Ψυχογιός.
2) «Η δική μας Λάση», συγγραφέας: Κατερίνα Πλασσαρά,
εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια, εκδ. Μικρή Μίλητος.
3) «Το παρανομύθι», συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου [και] Τερέσα Ινφάντε , εικονογράφηση: Δέσποινα Καραπάνου, εκδ. Παπαδόπουλος.
4) «Άλλοι καιροί Άλλα παιδιά», συγγραφέας: Άλκη Ζέη [και] Ζωρζ Σαρή, εικονογράφηση: Φωτεινή Στεφανίδη [και] Βάσω Ψαράκη, εκδ. Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.
5) «Η πεισματάρα Ρουμπίνη και άλλες ιστορίες», συγγραφέας: Στέλλα Βογιατζόγλου, εικονογράφηση: Ντενίς Λομ, εκδ. Πατάκης.
6) «Η δασκάλα που το κεφάλι της έγινε καζάνι», συγγραφέας: Σοφία Μαντουβάλου, εκδ. Πατάκης.
7) «Τα πουλιά στο χιόνι…» – : Μυθιστόρημα για παιδιά, συγγραφέας: Τούλα Τίγκα,
εκδ. Πατάκης.
8 ) «Μαγικό ρολόι», συγγραφέας: Μιράντα Βατικιώτη, εκδ. Ζαχαράκης.
9) «Η συμμορία του Τολέδο», συγγραφέας: Κυριάκος Μαργαρίτης,
εικονογράφηση: Βασίλης Γρίβας, εκδ. Ψυχογιός.
10) «Ως δια μαγείας», συγγραφέας: Μαρία Παπαγιάννη, εκδ. Πατάκης.
11) «Η κυρία Μίνα και η Άνοιξη», συγγραφέας: Χρήστος Μπουλώτης, εικονογράφηση: Φωτεινή Στεφανίδη, εκδ. Λιβάνης.
12) «Αλίκη, η μικρή μαμά», συγγραφέας: Μαρία Δημητριάδου, εκδ. Μορφή Εκδοθήτω.
13) «Ο Τριγωνοψαρούλης στον κόσμο των παράξενων ψαριών», συγγραφέας:
Βαγγέλης Ηλιόπουλος, εικονογράφηση: Λήδα Βαρβαρούση, εκδ. Πατάκης.
14) «Τάλως, ο χάλκινος γίγαντας της Κρήτης», συγγραφέας: Λίτσα Ψαραύτη, εικονογράφηση: Μαρίνα Μαρκολίν, εκδ. Πατάκης.
15) «Αχ, αυτός ο Όμηρος!», συγγραφέας: Γιάννης Ρεμούνδος, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
16) «Οι φίλοι», συγγραφέας: Μάκης Τσίτας, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ.
17) «Ένα αγγελάκι στα Εξάρχεια», συγγραφέας:Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη, εκδ. Ψυχογιός.
18) «Τα παιδιά των φυλαχτών», συγγραφέας: Γιώργος και Κλαίρη Προκοπίου, εικονογράφηση: Ελιάννα Προκοπίου, εκδ. Κέδρος.
19) «Το βουνό ψάχνει –Συναντώντας τον Ηράκλειτο», συγγραφέας: Μαρία Αντωνάτου, εκδ. Παπαδόπουλος.
20) «Κολυμπώντας στα βαθιά», συγγραφέας: Μαρία Ρουσάκη,
εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου, εκδ. Παπαδόπουλος.
21) «Μελλόντια, το κορίτσι που γεννήθηκε στο μέλλον», συγγραφέας: Βούλα Μάστορη, εκδ. Πατάκης.
22) «Ο μάγος του Όζοντος», συγγραφέας: Αντώνης Παπαθεοδούλου,
εικονογράφηση: Νίκος Μαρουλάκης, εκδ. Μίνωας.»

Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετκά και με τα υπόλοιπα βραβεία δείτε τη σχετική σελίδα του ΥΠΠΟ, http://www.yppo.gr/2/g22.jsp?obj_id=13690

*Τα 22 βιβλία του «Βραχέος καταλόγου» επελέγησαν ανάμεσα από 500 περίπου παιδικά βιβλία που εκδόθηκαν το 2006.

Advertisement

Το Σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων, κείμενα-μαρτυρίες για τις προγαμιαίες σχέσεις

Τίτλος: Το Σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων, κείμενα-μαρτυρίες για τις προγαμιαίες σχέσεις
 
Σχεδιασμός-επιμέλεια: Δημητριάδου, Μαρία
Α΄ Έκδοση: 1999 Εκδότης: Εγρήγορση Σελ.: 167
Β΄ Έκδοση: 2008 Εκδότης: Μορφή Εκδοθήτω Σελ.: 165
ISBN (Β΄ Έκδοσης):  978-960-89241-8-5
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Κεντρική διάθεση: Βιβλιοπωλείο Μορφή Εκδοθήτω, Tel (+30) 210 33 11 747 Fax (+30) 210 33 11 746

Παρουσίαση από το Βήμα:

* Η σχέση του Χριστού με το σεξ, η ορθόδοξη ερωτική αγωγή και ο διάλογος για την αλλαγή της στάσης της Εκκλησίας όσον αφορά τη διατήρηση της παρθενίας πριν από τον γάμο. Στο βιβλίο «Το σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων/ Κείμενα-μαρτυρίες για τις προγαμιαίες σχέσεις».

ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ

– Ποια είναι η σχέση του Χριστού με το σεξ, και τι ρόλο έχει αυτό στη ζωή του ανθρώπου;
– Σε τι συνίσταται η Ορθόδοξη σεξουαλική αγωγή;
– Μπορούν οι λεγόμενες προγαμιαίες σχέσεις να χρησιμεύσουν ως προετοιμασία για το γάμο;
– Πώς σκέφτονται κι αισθάνονται γι’ αυτές τις σχέσεις οι άνθρωποι που τις ζουν;
– Μήπως είναι καιρός να αλλάξει η στάση της Εκκλησίας όσον αφορά τις προγαμιαίες σχέσεις, μια και είναι τόσο διαδεδομένες;
Αυτά και άλλα σχετικά θέματα εξετάζονται διεξοδικά και με σαφήνεια σ’ αυτό το βιβλίο.

Πρόκειται για συλλογική εργασία όπου γράφουν:

• ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλος
• οι αρχιμανδρίτες Γεώργιος Καψάνης, Αθηναγόρας Καραμαντζάνης, Ιωαννίκιος Κοτσώνης, Ιωάννης Κωστώφ
• ο ιερομόναχος Διονύσιος Βογλός
• οι πρωτοπρεσβύτεροι Γεώργιος Μεταλληνός, Σαράντης Σαράντος και Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στον περίφημο πίνακα του Ολλανδού ζωγράφου Ιερωνύμου Μπος «ο κήπος των τέρψεων», «η γη παριστάνεται σαν ένας απέραντος κήπος γεμάτος άνδρες και γυναίκες γυμνούς, ωχρούς, ανακατεμένους με αλληγορικά ζώα, τέρατα, αντικείμενα η φυτά στο στάδιο της μεταμορφώσεως, άνθη, καρπούς και πουλιά. Μορφές λεπτές και κομψές, περιορισμένες μέσα σε διαφανείς μεμβράνες, γειτνιάζουν με άλλες που δαγκώνουν γιγαντιαίους και τερατώδεις καρπούς και συμβολίζουν το δένδρο του κακού. Άλλες επιδίδονται στον χορό και στις ερωτικές απολαύσεις. Στο κέντρο της μικρής λίμνης, από μια πηγή ζωής αναβλύζουν οι τέρψεις, τα αρώματα, οι ηδονές. Οι αλληγορίες, τα σύμβολα, αφθονούν στο έργο αυτό, το οποίο με τη μορφή της παραβολής ερμηνεύει τη γήινη ζωή σαν ένα βασίλειο όπου θριαμβεύουν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.» (Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Πινακοθήκη, σελ. 362).
Ο κήπος των τέρψεων ζωγραφίστηκε γύρω στο 1510, όμως περιγράφει πολύ παραστατικά και τη σημερινή βαβελική εποχή μας. Η γη έχει μεταβληθεί σε έναν παγκόσμιο κήπο των τέρψεων, που τώρα στα στενά γίνονται προσπάθειες να περισωθεί, ώστε οι ηδονές να συνοδεύονται από ποιότητα ζωής, χωρίς την απειλή κάποιας καταστροφής που θα βάλει τέλος σ’ αυτές. Οι σεξουαλικές σχέσεις χωρίς γάμο – που δεν είναι πάντα προγαμιαίες, αφού πολλοί θιασώτες τους δεν παντρεύονται ποτέ – ένας τρόπος τέρψης προσιτός στον καθένα, ανεξάρτητα από ηλικία, κοινωνική και οικονομική κατάσταση αλλά και καλές προθέσεις, έχει γίνει καθεστώς σ’ αυτόν τον μοντέρνο κήπο μας.

Κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, βιβλία, «επιστημονικές» θεωρίες, περιοδικά ποικίλης ύλης, ηγέτες αιρέσεων και παραθρησκειών (π.χ. ο Ινδός γκουρού Ραζνίς, που δίδασκε την ένωση με το θείο μέσω του σεξ) όλοι υποστηρίζουν την φυσικότητα, χρησιμότητα, αναγκαιότητα κ.λπ. των ελεύθερων σχέσεων. Ο νέος που δεν έχει τέτοιες σχέσεις, λένε, κινδυνεύει ψυχικά και σωματικά, και αλίμονο αν προχωρήσουμε σε γάμο χωρίς πρώτα να γλεντήσουμε τη ζωή μας ή έστω, χωρίς να «δοκιμάσουμε» τον/την σύντροφό μας! Συζητιέται επίσης η εισαγωγή σχολικών μαθημάτων που θα προετοιμάζουν κατάλληλα γι’ αυτές, ώστε η ηδονή να συμβαδίζει με καλή υγεία κ.λπ. Όποιος, όπως η Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν ακολουθεί αυτό το ρεύμα, χαρακτηρίζεται οπισθοδρομικός, εκτός τόπου και χρόνου, καταπιεστής, κομπλεξικός, εχθρός της ελευθερίας, της ζωής, της φύσης, του ανθρώπου, ακόμα και του … Θεού!
Παράλληλα, από παντού μας προσφέρονται «σοφές» συμβουλές σχετικά με την επιτυχία στις διάφορες παραμέτρους των προγαμιαίων σχέσεων: Πως θα χάσετε την παρθενιά σας, τι θα κάνετε όταν δεν έχετε στύση, πως θα ανακαλύψετε αν σας απατάει, πως θα τον κάνετε να ζηλέψει, πως θα τρέχουν όλοι (ή όλες) πίσω σας, πως θα κρατάτε αμείωτο το ενδιαφέρον, πως δεν θα μείνετε έγκυος, πως θα πάψετε να είστε έγκυος κ.λπ. Μέχρι και ιεράρχες βρέθηκαν, που εγκρίνουν τις προγαμιαίες σχέσεις, με την προϋπόθεση οι νέοι να μην αλλάζουν συντρόφους σαν τα πουκάμισα. Στον κήπο των τέρψεων το κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται.
Τελικά όμως, πόσο τερπνή είναι η ζωή μέσα σ’ αυτόν τον κήπο; Πόση πραγματική χαρά κι ελευθερία υπάρχει στις λεγόμενες ελεύθερες σχέσεις; Γιατί η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, είναι αρνητική απέναντί τους; Μήπως πρέπει να τις δεχθεί, μια και είναι διαδεδομένες; Μήπως είναι καιρός για μια επανατοποθέτηση πάνω στο συγκεκριμένο θέμα; Αυτά και άλλα ερωτήματα εξετάζονται σ’ αυτό το βιβλίο, που μας ξεναγεί όχι μόνο στο αμπέλι του Θεού αλλά και στον κήπο των τέρψεων. Αντιπροσωπευτικοί στιχουργοί και ποιητές της γενιάς της σεξουαλικής επανάστασης και των επόμενων γενεών, οι οποίες αντιμετωπίζουν πια τις ελεύθερες σχέσεις σαν κάτι δεδομένο, σαν μια κατάκτηση, μας οδηγούν μέσω της τέχνης στα ενδότερα του κήπου των τέρψεων και στα ενδότερα της ψυχής τους.

Αντί επιλόγου

Η γενίκευση των ελεύθερων σχέσεων έχει άμεση σχέση και με την εξάπλωση των αιρέσεων, μια που η εφαρμογή των σχέσεων αυτών, ως παρά φύσιν κατάσταση, απομακρύνει το πνεύμα του Θεού, οπότε ο νους σκοτίζεται και γίνεται επιρρεπής στην πλάνη· από την άλλη, πολλοί εκπρόσωποι αιρέσεων και παραθρησκειών χρησιμοποιούν μια μελετημένη στάση απέναντι στο σεξ για να προσελκύσουν ανθρώπους που του δίνουν κεντρική θέση στη ζωή τους. Έτσι, γκουρού, οργανώσεις και «θεραπευτές» της «Νέας Εποχής» διδάσκουν σεξουαλική αλχημεία, ένωση με το θείο μέσω του σεξ (τάντρα γιόγκα) και τα παρόμοια, ενώ ψευτοχριστιανοί «προφήτες» εγκρίνουν και αποδέχονται τις ελεύθερες σχέσεις εις άγραν οπαδών. Τα δόγματα της μετενσάρκωσης και του κάρμα καθώς και η αστρολογία που βασίζεται σ’ αυτά, εισβάλλουν στη ζωή μας μέσω μανιώδους διαφήμισης από τα Μ.Μ.Ε. και τη γενικότερη προπαγάνδα της πανθρησκείας της «Νέας Εποχής», προσφέροντας ένα απροσδόκητο άλλοθι στους κατοίκους του κήπου: «Χωρίσαμε γιατί δεν ταιριάζανε τα ζώδιά μας», «Είμασταν ζευγάρι και στην προηγούμενη ζωή», «Του ανταπέδωσα το κακό που μου είχε κάνει σε προηγούμενη ζωή» και άλλα καταπληκτικά «επιχειρήματα», χρησιμοποιούνται όλο και πιο συχνά από τους συνανθρώπους μας. Οι προεκτάσεις τέτοιων νεοεποχιτικών δογμάτων μετατρέπουν τον «κήπο των τέρψεων» σε «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» (άλλος πίνακας του Ιερωνύμου Μπος), καθώς «αιτιολογούν» από την ομοφυλοφιλία μέχρι την παιδεραστία και την αιμομιξία!
Ένας από τους λόγους που η παρθενία υποτιμάται σήμερα, είναι ότι ο άνθρωπος δεν αισθάνεται ότι έχει αξία απλά επειδή είναι άνθρωπος, αλλά εξαρτά την αυτοεκτίμησή του από τα πράγματα που μπορεί να επιτύχει. Ένα από αυτά είναι και το σεξ, στο οποίο, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα, θεωρεί ότι πρέπει να είναι πρωταθλητής, για να τα καταφέρει μέσα στο σκληρό ανταγωνισμό του κήπου. Όταν λοιπόν κάπου, κάποτε, με κάποιον (ή κάποια) καταλήξει σε γάμο, πρέπει να έχει διαμορφώσει ένα εξαιρετικό στυλ σεξουαλικής συμπεριφοράς· να τον (την) καταπλήξει με την πείρα που απέκτησε από την χρήση των «πρώην» (αγαπημένων και μη). Το ονομαζόμενο ως σεξουαλικό ταίριασμα θεωρείται από πολλούς σοβαρός λόγος γάμου· παράλληλα, ο άντρας και η γυναίκα που δεν διαθέτουν εμπειρίες, χρειάζονται «εξάσκηση» για να «αποδώσουν» στο… άθλημα. Μέχρι να αποδώσουν δεν έχουν πολλά να προσφέρουν, οπότε δεν προτιμώνται.
Από όσους αντιτίθενται σ’ αυτή την αφύσικη ηδονοθηρία της εποχής μας, κάποιοι συζητούν γι’ αυτήν με σοβαρά επιχειρήματα, ενώ άλλοι προσπαθούν να την καταστείλουν με τη βία. Παράδειγμα, το, μουσικό αρχικά, κίνημα του ορθού δρόμου (Straight)· ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Αμερική και σήμερα έχει οπαδούς σε όλες τις μητροπόλεις της. Δηλώνει αντίθετο στα ναρκωτικά, το ελεύθερο σεξ, το αλκοόλ και το κάπνισμα. Οι οπαδοί του ξυλοφορτώνουν ανηλεώς όσους επιδίδονται σ’ αυτά! Είναι μια ακόμα τρανή απόδειξη ότι όταν το καλό δεν γίνεται και καλά, μετατρέπεται σε κακό. Και το καλό γίνεται καλά μόνο εν Χριστώ.
Γι’ αυτό, κάθε προσέγγιση που γίνεται χωρίς πόνο ψυχής, χωρίς αγάπη, δεν έχει για τους αιχμαλώτους του κήπου καμμιά σημασία. Μόνο η βίωση του Χριστού μπορεί να βοηθήσει αυτούς, που δεν είναι κάποιοι εξωγήινοι αλλά σάρκα από τη σάρκα μας και οστό από τα οστά μας. Η τρομοκρατία, οι βερμπαλισμοί περί ηθικής, ακόμα και τα σοβαρά επιχειρήματα περί υγείας, δεν τους αγγίζουν. Τους ωθούν να διεκδικούν το «δικαίωμα στην ηδονή» να αγωνίζονται για να έχουν «ηδονή με ασφάλεια». Κι ακόμα, να απομονώνονται από όλους αυτούς που «δεν τους καταλαβαίνουν», φτάνοντας να προτιμούν κυριολεκτικά «ένα φριχτό τέλος από μια φρίκη δίχως τέλος». (Ναρκωτικά κ.ά.)
Όμως ο Χριστός μπορεί να τοποθετήσει την ηδονή στη σωστή διάσταση, σώζοντας τους «περιπεσόντας εις τους ληστάς». Τους κουρασμένους από την αμαρτία που συνεχίζουν να παίζουν, να ψάχνουν για μια νέα πόλη, και ν’ αργοπεθαίνουν μόνοι μέσα σε παράξενες ώρες με το αναπάντητο ερώτημα:

Που είναι οι γιορτές που μας υποσχέθηκαν;
Που είναι το κρασί, το καινούργιο κρασί;
(πεθαίνοντας πάνω στο κλήμα…)

Υπάρχουν οι γιορτές και το καινούργιο κρασί· είναι στο Σώμα του Χριστού, πολύ μακριά από τον κήπο των τέρψεων, τον κήπο της σκιάς του θανάτου. Κι όμως τόσο κοντά, όσο η μετάνοια.
Εκεί οι γιορτές δεν τελειώνουν. Εκεί ρέει το καινούργιο, το αιώνιο κρασί. Εκεί κανείς δεν πεθαίνει πάνω στο κλήμα, αλλά ζουν για πάντα όσοι σαν κλήματα στηρίχτηκαν πάνω στο Χριστό.
Εκεί, στο αμπέλι του Θεού, πέρα από τόπο και χρόνο… Τόσο μακριά από τον κήπο των «τέρψεων». Κι όμως τόσο κοντά, όσο η μετάνοια.

Από την ιστοσελίδα της Μαρίας Δημητριάδου: «Εδώ έχω κάνει την ηλεκτρονική σελιδοποίηση [της 1ης έκδοσης], την εισαγωγή, τον επίλογο και την παρουσίαση του κάθε κειμένου, καθώς και τη μετάφραση των στίχων από την αγγλική.»